Docent Capoeira zijn betekent kinderen en jongeren begeleiden op het gebied van dans, beweging, vechtkunst, muziek en zang. Daar hoort verbinding maken bij. In de afgelopen 14 maanden heb ik gezien dat het maken van verbinding voor kinderen stroever ging dan daarvoor, vanwege de lockdowns en het online lesgebeuren. Het leek wel alsof kinderen helemaal opnieuw moesten leren in een kring zitten, klappen, samen zingen, elkaar aankijken tijdens het bewegen etc. Maar een geval heeft mij het meest geraakt en dat gaat over een jongen die begin 2020 naar Nederland kwam vanuit Perú. Op zijn vorige school werd hij gepest. Zijn broer heeft het syndroom van down. Vader is niet aanwezig. De jongen is 15 en begon op de nieuwe Nederlandse middelbare school, maar belandde al snel geïsoleerd thuis achter zijn laptop. Iedereen was nieuw voor hem, docenten en medeleerlingen. Vrienden had hij nog niet in Nederland. Na een paar maanden is hij gediagnosticeerd met een contactstoornis en depressie. De keuze om iets sociaals te gaan doen voel op Capoeira. De jongen in kwestie is breekbaar, verlegen, komt droevig over. Na wat gepraat te hebben blijkt dat hij niemand kent in Arnhem. Zijn leven bestaat al een jaar uit afstandsonderwijs en de problematiek met zijn familie thuis. Bij Capoeira kan hij iets van contact maken met anderen maar ik zie dat dit proces nog broos is omdat hij ook de ervaring vaak gepest te worden heeft. Als hij binnenkomt en naar buiten gaat krijg ik een hele lange knuffel. Bijna alsof hij in mijn armen wil blijven en wil huilen. Het breekt mijn hart om hem zo te zien. Het zou zo maar om kunnen slaan naar zelfmoord. Nu met het mooie weer zijn we al een keer samen naar het park geweest en ook daar viel mij op dat hij moeilijk contact maakt. Ik geloof wel dat het goed gaat komen met deze jongen maar de situatie van lockdown heeft kinderen en jongeren veel gekost. Veel meer dan op dit moment zichtbaar is. Tineke Spiering, Academia de Capoeira Dendê de Maré