Voordat het virus z’n intrede deed begeleide ik een groep jongeren die die om verschillende redenen niet meekwamen in de maatschappij en dan met name op relationeel en sociaal gebied. Naast ontmoeting werkten we spelenderwijs aan verschillende competenties om hen in staat te stellen om in de toekomst eenzaamheid tegen te gaan.Ze hadden veel baat bij de groep omdat ze hier niet alleen leeftijdsgenoten maar ook lotgenoten troffen. Hoewel de oorsprong van hun eenzaamheid verschillende oorzaken had.
De activiteiten mochten niet langer plaatsvinden, althans niet fysiek. Van hogerhand, niet geremd door enige kennis van zaken, werd er besloten dat de activiteiten online dienden plaats te vinden. Maar jongeren zijn voor een groot deel beeldscherm-moe. In tegenstelling tot de populaire mening dat jongeren alleen maar op schermpjes zitten te kijken.
Hoewel daar een kern van waarheid in zit hebben jongeren, en zeker deze jongeren, veel behoefte aan fysieke ontmoeting. In het echte leven doen ze immers ervaringen en vaardigheden op. Doordat de groepsactiviteit fysiek niet meer aangeboden mocht worden liepen deze jongeren vast. De opgebouwde relaties waren nog fragiel en hun vaardigheden of beter gezegd het gebrek daaraan maakten dat de groep uiteenviel. Er werd niet of nauwelijks in de groepsapp gereageerd en ze spraken ook niet meer los van de georganiseerde activiteiten met elkaar af.
Dit vanwege het feit dat dit niet meer mocht van hun ouders én omdat de georganiseerde activiteit er niet langer was om als startpunt te fungeren. Vaak gingen de jongeren, voor een deel, na de activiteit nog samen wat doen. Zonder die activiteit was die stap veel groter. En dus waren ze weer terug bij af.
Omdat ik signaleerde wat er gebeurde heb ik besloten om de activiteiten toch fysiek aan te bieden. Zoveel mogelijk buiten maar omdat het slecht weer was moest ik ook binnen met hen afspreken. Dat werd me niet altijd in dank afgenomen door mijn opdrachtgevers en ouders. Ondanks alle (geadviseerde) voorzorgsmaatregelen die ik nam (1,5 meter, ventileren, hand gel) werd het als te gevaarlijk bestempeld. Uiteindelijk werd het me verboden om binnen af te spreken en kon het alleen doorgang vinden wanneer het buiten kon.